Στο μουσικό στερέωμα, ένα νέο άστρο ανατέλλει, λαμπερό και υποσχόμενο. Ο Βαγγέλης Ρεπούσης, με την καλλιτεχνική του ευαισθησία, μας προσκαλεί σε ένα ταξίδι ενδοσκόπησης μέσα από το πρόσφατο δημιούργημά του, “Παράξενε Μου Εαυτέ”.
Αυτή η μελωδική οδύσσεια δεν είναι μόνο ένα τραγούδι είναι ένας καθρέφτης της ψυχής, ένας διάλογος με τον εαυτό μας που αντηχεί στις πιο κρυφές γωνιές της ύπαρξής μας.
Η Αρετή-Ζωή Θώμου, με τη στιχουργική της δεινότητα, υφαίνει ένα λεκτικό τάπητα που αγκαλιάζει τη μελωδία του Ρεπούση.
Οι λέξεις της, σαν ποτάμι που κυλά ανάμεσα σε πέτρες αιώνων, μεταφέρουν συναισθήματα και σκέψεις που αγγίζουν τις πιο ευαίσθητες χορδές της ανθρώπινης ψυχής. Κάθε στίχος είναι ένα κάτοπτρο, όπου ο ακροατής καλείται να αντικρίσει τον “παράξενο εαυτό” του, να εξερευνήσει τις αντιφάσεις και τα μυστήρια της ύπαρξής του.
Η μουσική του Βαγγέλη Ρεπούση, σαν αύρα γλυκιά, παρασύρει τον ακροατή σε ένα ταξίδι συναισθηματικό. Κάθε νότα είναι ένα βήμα προς την αυτογνωσία, κάθε μελωδική γραμμή ένα μονοπάτι που οδηγεί στα άδυτα της ψυχής.
Η αισθαντική μπαλάντα ξεδιπλώνεται σαν ένα ποίημα μουσικό, όπου οι ήχοι και οι λέξεις συνυφαίνονται σε μια αρμονία που συγκινεί και προβληματίζει.
Το “Παράξενε Μου Εαυτέ” δεν είναι απλά ένα ακόμη τραγούδι στη δισκογραφία είναι ένα κάλεσμα για ενδοσκόπηση, μια πρόσκληση να αναμετρηθούμε με τις σκιές και το φως που κατοικούν μέσα μας.
Ο Ρεπούσης και η Θώμου, με τη συνεργασία τους, δημιουργούν έναν χώρο όπου η τέχνη γίνεται το όχημα για να εκφραστούν τα ανείπωτα, να φωτιστούν οι σκοτεινές πτυχές της ύπαρξής μας.
Καθώς οι στίχοι ξετυλίγονται και η μελωδία αγκαλιάζει τον ακροατή, το τραγούδι γίνεται ένας καθρέφτης της ανθρώπινης κατάστασης. Μας καλεί να αναλογιστούμε, να αμφισβητήσουμε, να αγαπήσουμε τον παράξενο εαυτό μας.
Είναι ένα έργο που μας υπενθυμίζει πως η ομορφιά βρίσκεται όχι μόνο στην τελειότητα, αλλά και στις ιδιαιτερότητες που μας κάνουν μοναδικούς.
Το “Παράξενε Μου Εαυτέ” είναι περισσότερο από ένα τραγούδι είναι ένας καθρέφτης της ψυχής, ένα ταξίδι αυτογνωσίας, μια πρόσκληση να αγκαλιάσουμε την πολυπλοκότητα της ανθρώπινης φύσης.
Ο Βαγγέλης Ρεπούσης και η Αρετή-Ζωή Θώμου μας προσφέρουν ένα έργο που θα αντηχεί στις καρδιές των ακροατών, προκαλώντας σκέψεις και συναισθήματα που θα παραμείνουν πολύ μετά το τέλος της μελωδίας.
Απολαύστε το στο youtube μέσα από το Ellinorama.de
Στίχοι:
Περιπλανιέμαι αχάραγα στου νου τα μονοπάτια
μοιάζουν οι σκέψεις μου θεριά να με κοιτούν στα μάτια.
Με προκαλούν σαν με θορούν μ’ακονισμένο βλέμμα
απωθημένα μου ζητούν φόρο στα λαθεμένα.
Παράξενέ μου εαυτέ στήνεις χρυσές παγίδες
σαν εφιάλτης μου ξυπνάς τις πιο κρυφές μου μνήμες.
Όταν σε ψάχνω κρύβεσαι όταν φυλάς κρύβομαι εγώ
μισή ζωή ξοδέψαμε σε ένα ατέλειωτο κρυφτό.
Περιπλανιέμαι αχάραγα κι ώσπου να ξημερώσει
μοιάζεις ψυχή μου με παιδί που το χουνε μαλώσει.
Παράξενέ μου εαυτέ στήνεις χρυσές παγίδες
σαν εφιάλτης μου ξυπνάς τις πιο κρυφές μου μνήμες.
Όταν σε ψάχνω κρύβεσαι όταν φυλάς κρύβομαι εγώ
μισή ζωή ξοδέψαμε σε ένα ατέλειωτο κρυφτό.
Περιπλανιέμαι αχάραγα κι όσο να ξημερώσει
μοιάζεις ψυχή μου με παιδί που το χουνε μαλώσει.
Μουσική: Βαγγέλης Ρεπούσης
Στίχοι: Αρετή Ζωή Θώμου
Ενορχήστρωση – ακουστική ,ηλεκτρική κιθάρα,μπάσο ,τζουρά, κρουστά : Χρήστος Νινιός
Τύμπανα : Φώτης Κριτσελάς
Ηχογράφηση – μίξη – mastering : Χρήστος Νινιός
@ Studio Apothiki
